Pushkar en Varanasi vs. Agra en Jaipur

De gouden driehoek, zo worden de 3 steden genoemd die vrijwel alle kortstondige reizigers in India bezoeken. Delhi - Agra - Jaipur zijn steden met prachtige bezienswaardigheden, de Taj Mahal, prachtige forten, paleisen en vooral heel erg veel Indiers die iets aan je willen verkopen.. Ik ga niet ontkennen dat de Taj prachtig is en de architecturische hoogstandjes me niet lang zullen bijblijven, maar is werd helemaal kierewiet van het 'Sir, where you from? Holland? Oooh I have a friend in Holland'. Het is hun goed recht ons iets te willen verkopen, maar het werkt bij mij alleen maar averechts. De sfeer in de steden Pushkar en Varanasi staat mij persoonlijk veel meer aan, niet te opdringerige verkopers, een hippie sfeertje en er is vooral veel meer van het normale indiase leven zichtbaar. Ik kan dan ook met een glimlach vertellen dat we nu in Pushkar zitten met een zwembad in ons hotel, een leuke groep buitenlanders in een heerlijk sfeertje met +/- 42 gaden.

Mijn laatste blog eindigde in een warm internetcafe in Varanasi; Na het afronden van mijn blog ben ik op de terugweg naar het hotel langs een muziekshop gelopen, waar in de deuropening een hippie op een gitaar zat te spelen. Ik was eigenlijk al doorgelopen, maar na een vijftal meters bedacht ik me dat het er best uitnodigend uitzag en ik op zoek was naar Sitar-lessen, misschien dat hij me er mee kon helpen. Het bleek dat hij al zo'n 7 jaar in Varanasi woonde en het geld voor waterprojecten monitoorde in de omgeving, hij was een vriend van de winkeleigenaar, die me beslist kon helpen met een Sitar les. Hij moest al snel er vandoor want een indiase collega had zijn been verbrand aan de uitlaat van een riksja.

Ik heb de gitaar waarop hij speelde maar even overgenomen en al jammend kwamen er twee meisjes langslopen, die net als ik na een vijftal meters besloten dat het er toch best uitnodigend uitzag en weer terug kwamen om even te luisteren. De winkeleigenaar gebaarde dat we best naar binnen mochten om te zitten en muziek te maken, terwijl hij zijn broer belde of die beschikbaar was voor een sitarles in de middag. Het bleek dat de familie waaruit hij kwam en muziekfamilie was en ze als een trio door het hele land trokken. Al snel kwam zijn jongere broer er bijzitten met een 'Kapla' (foenetisch), dat zijn twee djembe achtige drums die een prachtig geluid maken door een zeer specifieke manier van spelen. Vrijwel alle echt indiase muziek wordt gespeeld met dit instrument, het klinkt een beetje als een vallende waterdruppel. De jamsessie kon nu echt beginnen en we hebben tot de vreugde van ons inmiddels met drie vrouwen uitgebreidde publiek anderhalf uur muziek gemaakt.

Varanasi heeft, zoals eerder vermeld, de beste lassie in India, dus met de toen verzamelde groep zijn we lassie gaan halen. De eigenaar van de winkel heeft ons met plezier naar de winkel gebracht en na het opslurpen van dit heerlijke goed was het tijd voor mijn Sitarles. Het was niet zo'n heel goed idee zo lang te jammen, mijn vingers deden iets te veel pijn, maar kaken op elkaar en oefenen; een twee drie een twee drie een twee.. en zo maar door. Wat een prachtig instrument is een Sitar, doordat het al voornamelijk in een akkoord staat gestemd en een goede maar liefst 1 snaren heeft, geeft het een prachtig vol geluid en is de drempel om iets te kunnen spelen wat goed klinkt heel laag. Na een uur was het genoeg en heb ik na een demonstratie afscheid genomen van mijn leraar.

Terug in mijn hotel bleek mijn buurvrouw nog de hort op te zijn, prima; flesje rijstwijn en een boek mee naar het dak genomen en op het waterresevoir geklomen. Dit zorgde ervoor dat ik op een van de hoogste punten van de stad kwam te zitten en over de alles en iedereen kon uitkijken. Varanasi heeft heel veel kleine steegjes en zo'n zicht van bovenaf geeft een totaal ander beeld van een stad. De prachtige zonsondergang maakte dit tot een 'hier doe ik het voor' momentje. Toen het donker werd nog even aan het water gezeten met een paar baba's en nederlandse dames en toen Magdalena ook weer in het hotel was snel een hapje gegeten. Op naar het muziekfestival dat gaande was!

(Er komt hier ineens een enorme stoet langs met de meest luidruchtige muziek en de meest prachtige indiase dames in saris. By the way.)

Het muziekfestival duurde vijf dagen en werd gevierd in de Hanuman tempel, dat is de apengod. We hebben genoten van de meest ingewikkelde oosterse muziek die ik ooit gehoord heb en zijn de hele nacht op geweest samen met een indiase baba en een nederlandse grafisch ontwerper. We zijn tegen het einde, half 5, naar de rivier gegaan om daar een boottocht te maken langs de ghats. Iets dat we naar een halfuurtje maar weer gestaakt hebben omdat we anders in slaap gevallen zouden zijn. Dag bestond verder uit lezen en de laatste dingetjes regelen voordat ik naar Delhi zou vertrekken om Jurre op te halen.

Het was toen dat ik een prachtige rode metaalsnarige gitaar heb gekocht in de muziekwinkel van de broers, hij verdiende het en het was een prachtige gitaar. Ik heb er zo'n 40 euro voor moeten betalen, maar gezien de hulp en gastvrijheid die de man en zijn broers hebben geboden was het het meer dan waard!

Op naar Delhi, na een nacht zonder slaap en twee actieve dagen de trein ingestapt. Tot mijn vreugde zat ik in een coupe met alleen maar buitenlanders, wat vooral fijn is voor de duidelijke communicatie over slaapplekken en de sfeer. Na een goede nacht slaap op de trein was het Delhi station alweer daar. De hele ochtend muziek makend doorgebracht met een duits meisje dat door zou vliegen naar Goa een paar uur later, zowaar goede koffie kunnen drinken. Na het afscheid heb ik ingecheckt in het verkeerde hotel, maar dat bleek een goede keus, want het personeel was uitermate vriendelijk en ik heb onder andere mogen mee-eten de eerste avond.

Na een dagje uitrusten en computeren was het tijd om Jurre op te halen van het vliegveld, ben bij twee spaanse de taxi ingesprongen en ben zo voor nop op het vliegveld beland. Voor het eerst bleek iets in India te vroeg aangekomen te zijn en het duurde dan ook maar een halfuurtje voordat Jurre de deuren door kwam gelopen. Na een blije begroeting en de ditjes en datjes een taxi aangewimpeld die ons naar ons hotel zou brengen. Hiermee kreeg Jurre al een goede eerste indruk van hoe achterbaks ze hier kunnen zijn. De man die ons aangewimpeld had was zogenaamd in slaap gevallen en de chauffeur begon een verhaal over dat hij niet wist waar die heen moest en we toch echt naar het toeristenbureau moesten gaan. Hmm waarschijnlijk verkeerd begrepen toen we vertelden dat ik al 3 maanden in India zat, even duidelijk gemaakt dat hij normaal moest doen en zijn vriend wakker geschud om even te vragen waar ze dachten mee bezig te zijn. Eenmaal in de goede straat aangekomen ook nog gezeik over dat ze geen wisselgeld zou hebben, gezegd dat het hun probleem was en toen hadden ze het ineens wel, af en toe tsss...

De volgende dag was een dag van regelen; vliegtickets voor het eind van onze reis, simkaart voor Jurre, treinkaartjes voor Rajasthan en ik heb besloten voor het eerst hulp te vragen voor durchfall, waar ze in ons hotel de perfecte aanbeveling voor hadden en ik was er binnen een nacht van af. Jurres komst die avond gevierd in een dakrestaurant met biertjes, pizza en een uitzicht over de indiase straten.

We hebben in Delhi het red fort bezocht, een enorm koninklijk complex omringd door hoge muren met oa een klein museum, na deze bezichtiging zijn we de mac ingevlucht omdat we stuk waren door een tekort aan vocht, de extreme hitte en de indiase gekte. We leven hier al een tijdje met +/- 42 graden, das nogal wennen kan ik jullie vertellen. Na ons zout- en vochtgehalte bijgetankt te hebben en de airco on heeft verkoeld zijn we Old Delhi ingetrokken; kleine straatjes, overal tempels, koeien, straatverkopers, bedelaars, spice markets en vooral heel veel geuren en kleuren. Met de gedachte aan de treinreis de volgende dag naar Agra niet te laat gaan slapen, maar niet voor meerdere keren geinformeerd naar waar mijn kleding bleef van de wasserette, maar nee het zou in de ochtend komen.. je raad het al.. niet dus. Dan maar zonder schone kleren op de trein naar Agra, wat overigens een heerlijke trein was.

Aangekomen in Agra meegegaan met een zeer aardige man die ons naar ons hotel bracht, maar nadat we 3x hadden nagedacht en toch geen tour wilden boeken bji hem was hij ineens een stuk kouder en kon er geen glimlach meer vanaf. Hij begon ons aan ons woord te houden en beschuldigde zelfs de hotelbaas dat hij ons omgepraat zou hebben. Jammer dat het zo moet bij veel mensen, geen geld geen vriendschappelijke behandeling. Na een middagdutje was het tijd voor de lokale sightseeiing; de Taj Mahal en het Agra Fort. Hoewel het fort erg mooi was, staat het toch in de schaduw van de inmense witte Taj Mahal. Ik moet bekennen dat na alle verhalen over hoe prachtig hij is ondanks alle verwachtingen ik niet heel erg onder de indruk was, maar het is en blijft een buitengewoon stukje menselijk werk. Jurre was onder de indiase toeristen ondertussen extreem populair door zijn nog fel witte huid. Iets dat na tien keer toch wel begint te irriteren. Na een grapje over dat we er geld voor zouden moeten vragen en we op een bankje zaten, kwam er heel schuifelend en stiekem een jonge man aanlopen en ging een foto maken. Om het woord bij de daad te voegen ben ik opgesprongen en heb zijn camera afgepakt en gevraagd om 20 roepies, de man wist niet wat hem overkwam en stopte al snel het geld in mijn hand, ik gaf doodleuk zijn camera terug en we begonnen te poseren voor de foto. Haha het komische is dat de indiase toeristen 20 roepies moeten betalen om de Taj te zien, dus hij heeft evenveel moeten betalen voor een foto van ons als voor de Taj Mahal.

Na een dag zo vol in de zon gelopen te hebben en in het midden van de nacht gewekt te zijn door een bruiloftsstoet die door de straat trok, was de dag erna voor rust, wat ook wel moest want ik had symptomen van een heatstrike. Duizelig, uitgedroogd en gedesorienteerd voelde ik me en we hebben tot aan ons vertrek naar Jaipur in de schaduw doorgebracht met twee mexicanen en een amerikaan, een van hun had een oud mexicaanse drum mee en we hebben insecten (!?) en mexicaans snoep met ze gegeten. We konden de hele dag al uitkijken naar de airco treinreis.

Jaipur vond ik persoonlijk als stad niks aan, het is groot en heel westers met drukke straten en veel verkeer. We zijn de eerste dag gaan zwemmen in een vrijwel leeg zwembad en zijn toen even helemaal afgekoeld. (en verbrand) Ons hotel was enorm luxe voor een zacht prijsje, maar niet echt waar we behoefte aan hadden. We hebben nog wel het een en ander van de stad gezien, met een windpaleis en een paar tempels. Ook zijn we op het dak van een gebouw geklommen om uit te kijken over de stad en het paleis. De meest toeristische en bewonderwaardelijkste gebouwen hebben we overgeslagen, even geen behoefte aan. Jurre is nog even helemaal weg gegaan door een massage te nemen terwijl mijn simkaart er ineens mee opgehouden is. We waren blij toen we vertrokken naar onze volgende locatie; het heilige Pushkar.

Wat een goede beslissing was dat, nadat veel reizigers me op deze plek gewezen hadden, was het voor mij een must. We zijn per lokale bus naar Ajmer vertrokken en vanuit daar weer een bus naar Pushkar genomen. Halverwege nog bijna de woede van moslims op onze nek gekregen doordat de buschauffeur simpelweg doorreed toen er mensen voor zijn bus liepen, gelukkig werd het gesust voordat het kon escaleren. In de tweede busreis kwam er ineens een man naast ons zitten die toevallig wel een goed hotel wist waar we konden slapen. In het begin waren we wantrouwig, maar toen we het hotel en de mensen zagen, waren we gelijk verkocht. Een prachtig zwembad, leuke jeugd en een heerlijke stad.

Pushkar is vrij toeristisch ingesteld, dat wel, maar de sfeer is vele malen beter. Om je heen voltrekt het dagelijks leven zich terwijl er genoeg te doen, te koop en te eten is voor toeristen. (want dat zijn we ten slotte) In het midden van dit stadje is een groot meer met daaromheen trappen waarop mensen hun was doen of punjab (offers) maken, daaromheen liggen straten vol winkeltjes met alles en nog wat terwijl de stad omringd wordt door hoge bergen en woestijn-/steppenlandschap. Ons hotel ligt net wat buiten de stad wat rust geeft. Op dag een waren we met een duitse man wat aan het rondlopen toen we ineens keiharde muziek hoorden, we zijn toen een gebouw binnengelopen en er bleek een celebratie bezig te zijn ter ere van een computerschool. We werden gewenkt en op een stoel geposteerd, al snel werd gevraagd of we ook iets konden doen, ik mijn gitaar halen en ja hoor, opgetreden voor een zaaltje van +/- honderd studenten. Mooie ervaring.

We hebben besloten hier tot de 14de te blijven, de sfeer is goed, de mensen zijn aardig en ons super hotel kost ons samen 3 euro per nacht, wat wilde ge nog meer dan? Nee we hebben het hier ons erg naar ons zin en we hebben tot de 19de voordat onze trein vertrekt vanuit de diepe woestijn naar Delhi om vervolgens naar het noorden te gaan.

Zo dat staat op papier, wederom zijn er zoveel dingen nog te vertellen zoals het dansen met lokale kinderen op Bollywoodmuziek in Varanasi, onze aanvaring met een vermoedelijke zakkenroller in Delhi, de kamelen in Agra, ons zwaardengevecht in Jaipur en de oneindige vraag of we drugs willen kopen in Pushkar. Te veel te veel, maar genoeg is genoeg voor vandaag.

Salut!