Sikkim, een stukje Nepal in India.

Ik ben weer alleen. Daniel is vanochtend per taxi naar het vliegveld vertrokken om daar zijn vlucht naar Bangkok te halen. Had ik al verteld over de taxi's in Calcutta trouwens? Vast niet. De taxi's in Kolkata zijn anders dan in heel India, het zijn namelijk oud Engelse taxi's. Volledig geel en met ouderwetse bekleding geven ze de stad een hele karakteristieke vibe mee. Een ding hebben ze overigens wel gemeen met zowat al het vervoer in India; geen riemen.

De laatste +/- 10 dagen met Daniel waren weer eens totaal verschillend van de avonturen die ik voorheen heb meegemaakt. We zijn naar het Noorden getrokken, naar Sikkim welteverstaan. Sikkim is een voormalig deel van Nepal, maar als ruilmiddel is het ooit aan India gegeven, geen wonder dat het overgrote deel van de bevolking hier Nepali is. Naast de Nepali bevolking, herbergt dit deel van India ook veel Tibetanen, hun voorouders zijn gevlucht uit Tibet na de annexatie door de Chinezen. De overheersende religie in dit deel van India is dan ook Boedhistisch, wat Sikkim een totaal ander aangezicht geeft dan andere plekken in India. Het berglandschap wordt gedomineerd door Boedhistische monastries en Boeddha beelden, samen met de enorme bergen, de mist en de bergvegetatie is deze staat meer Nepalees dan Indiaas.

We zijn onze reis noord begonnen met een treinreis naar Silliguri, wat in het noordelijkste stukje van West Bengal ligt. De treinreis zou origineel van 21.00 tot 9.00 duren, maar India zou India niet zijn als we niet 5uur vertraging hadden door een kapotte kabel.. Het hoort er bij. Na het arriveren hebben we een Canadese man ontmoet met wie we een Jeep hebben genomen naar Darjeeling, een beroemde toerische plaats tegen de grens met Sikkim aan. Al het vervoer in Sikkim gaat overigens met Jeeps, door het moeilijke terein, gaten in de weg, stijle hellingen, etcetera, zijn bussen niet echt geschikt. Naarmate we hoger kwamen begon de temperatuur ook snel te dalen, in tegenstelling tot ons adrenaline leven, wat onze chauffeur had de neiging als een bezetene te rijden en alles en iedereen in te halen op de eenbaansweg met verkeer komend van beide richtingen met een afgrond van zo'n 100 meter diep op sommige plekken. Al snel verdwenen we ook nog in de mistwolken in de hoogte, wat de rit er niet veiliger op maakte, maar he, die man doet het elke dag, dus ik ga er vanuit dat we niet echt in gevaar zijn geweest..

Na onze arrivatie en het gedag zeggen tegen onze medereizigers zijn we met een redelijk drafje aan de klimtocht naar ons hotel begonnen, het was behoorlijk afgekoeld. In Kolkata was het rond de 38 graden toen we vertrokken, daar was het zo'n 10 graden toen we aankwamen. Na het inchecken in ons heerlijk stille hotel, stilte is een zeldzaam goed in India, zijn we dan ook naar de main bazaar gelopen om oorwarmers (Daniel), een bodywarmer en een muts te kopen. Iets wat we goed konden gebruiken voor de volgende ochtend.

De volgende dag zijn we vershrikkelijk vroeg opgestaan om met een voor ons geregelde taxi naar de Tiger Hill te gaan, een grote berg naarbij Darjeeling met een uizicht over de gehele omgeving en belangrijker nog; de op 2 na hoogste berg ter wereld met zijn omringende bergketen. Wederom zou India India niet zijn als de geboekte chauffeur zich niet verslapen had en de dienstdoende hotelknecht geen nummer had. We hebben het heft maar in eigen handen genomen en zijn naar de Main Bazaar gelopen om nog net op tijd in een private Taxi te springen. Al snel bleek de Tiger Hill een gewilde attractie te zijn, want we zagen honderden mensen omhoog klimmen om de zonsopgang te kunnen zien. Het is op ze minst gezegd apart om de Indiase toeristen te zien, het lijkt voor hun belangrijker de belangrijkste toeristische attracties te fotograferen en te filmen dan om een unieke ervaring op te doen. In dit geval is de zonsopgang de belangrijkste toeristische attractie, dus moet en zal de Indiase toerist dit filmen/fotograferen. Er was alleen 1 probleem, het was zo mistig dat je eigenlijk niks kon zien aan die kant van de berg.. Dus eigenlijk hadden ze net zo goed een willekeurige berg kunnen beklimmen om het te filmen, want er was simpelweg niks te zien. Waar Daniel en ik ons bijna 3 kwartier hebben vermaakt met het kijken naar de enorme besneeuwde toppen in het verdere noorden met de bergen en dorpen die daarvoor lagen, zijn de meesten Indiers na een kwartier weer vertrokken, ze hebben de zonsopgang gefilmd, dus hun missie was ook weer geslaagd, op naar de volgende toeristische attractie om dat te filmen/fotograferen om zo iedereen te kunnen laten zien dat ze ook daar geweest zijn. Voor hun is het op de foto kunnen met buitenlanders ook vaak een mooie bijkomstigheid, want blanke vrienden hebben is in de Indiase samenleving een teken van welvarendheid. Zelden komt het echt natuurlijk over als iemand je vraagt om een foto met je te mogen maken. Maargoed, ander land, andere cultuur en ik wil niet de betweter gaan uithangen, iedereen zijn eigen normen en waardes.

Na de Tiger Hill zijn we nog langs een Boedhistisch klooster geweest met een prachtig interieur en hebben we eenmaal terug in het hotel met tibetaans brood ontbeten. We zijn daarna een permit gaan regelen voor Sikkim, iets dat nog steeds nodig is, aangezien Sikkim tegen Tibet (China) aan ligt, maar dat waren enkel wat formaliteiten. Na het regelen van de permit kwamen we langs een tourist office en daar bleek dat we konden paragliden, iets wat ik me niet twee keer laat zeggen. We hebben gelijk geboekt en werden binnen een halfuurtje opgehaald in een auto. Helaas was de wind niet van plan ons te laten gaan en zijn we 4uur lang bezig geweest met wachten op de wind voordat we het hebben opgegeven voor die dag. We hebben toen maar een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Ze hebben ons daarna afgezet bij de lokale dierentuin, waar we na de goede verhalen vertrouwen in hadden gekregen. Na ons deprimerende bezoek aan de dierentuin in Kolkata waren we namelijk een beetje twijfelend over het bezoeken van nog een dierentuin, maar goed dat we gegaan zijn, het was een meer dan prima dierentuin met grote hokken en zeldzame dieren. Onder andere de bengaalse tijger, de rode panda, sneeuwluipaard en mijn favoriet de zwarte panter leefde hier in grote hokken.

Onder tussen waren we hard aan het lezen, iets wat zeker aan te raden is als je aan het reizen bent in India. Een uurtje of wat wachten wordt een stuk aangenamer met een goed boek, zelf ben ik aan de 'A song of Ice and Fire' serie begonnen. Dat houdt me wel even bezig.

De volgende ochtend was het zover; Paragliden! Iets dat ik al een langere tijd heb willen doen, maar nu dan toch echt ging gebeuren. Na een 10 minuten ritje keken we in volle uitrusting uit over een enorm dal. Na de instructie dat ik gewoon moest blijven rennen tot we de lucht in waren, was het zover. 3, 2, 1 en los.. Serene rust en een prachtig uitzicht over het uitgestrekte berglandschap en het dorp onder ons. Ik kan denk ik wel voor ons beide spreken als ik zeg dat dit moddervet was! Na een vlucht van een kwartier landde we op een voetbalveld waar rustig doorgespeeld werd met cricket en na het ritje terug zijn we naar het jeep platform gelopen om te vertrekken naar het Noordelijkere Sikkim.

Eerste stop was Namchi, waar ons een welkome verassing stond te wachten. We zijn hier tegen 3 Indiase jongeren aangelopen waar we mee aan de praat raakten. Een van hun eerste vragen wat ons geloof was, daar hebben we maar met Christians op gereageerd, want nog geen 5 minuten waren er 2 meisjes abrupt doorgelopen toen we het woord atheist in de mond namen. Prayas, Chandang en de langste van het stel zonder naam namen ons daarna mee naar een bar, een soort anonieme bar met gordijntjes voor de kabines waar je in zit. Zo kan niemand van buitenaf zien wie er aan het drinken is en blijft de eer van je familie veilig. Al snel werden we omringd door zo'n 8 Indiase jongeren en zaten we gezellig Hit-biertjes te drinken, het Sikkimese bier dat er geschonken wordt. We waren hun gasten en hun gasten zijn koning, ze geloven er heilig in dat als ze iemand helpen, dat ze daar laten voor beloont worden. We hebben ze herhalend belooft dat we hun ook zo zouden behandelen als ze naar Nederland zouden komen. Na de biertjes werden we na het bekennen dat we nog geen momo's hadden gegeten, meegenomen naar een aftands restaurantje om daar op hun kosten de met deegomhullende varkensmomo's te nuttigen. Hierna was de pret nog niet over, een van de mannen was alleen thuis en vond het een eer om nog meer eten aan ons voor te schotelen. Na een donkere afdaling de suburbs van Namchi in met een stop bij de lokale slagerij zaten we in het 3 kamerige appartement van Chandang en zijn ouders aan onze verplicht uitgekozen versnaperingen uit de lokale grocerie store, te wachten tot ons second diner klaar was; Kip met rijst. Na het nuttigen van dit naar Daniel's mening iets te hete en veel te veel eten zijn we nog op de thee geweest bij de buren voordat we naar ons hotel begeleid werden. Volgens Prayas was dit de beste dag uit zijn leven.

Een dame heeft me in India verteld dat de echte cultuurschok pas kwam toen ze een tijdje bij mensen thuis heeft verbleven. Na al de gesprekken met deze jongeren en het huisje te hebben gezien waar ze in leven, kan ik het daar wel deels mee eens zijn. Niet dat ik zo geschokt was, maar de harde bedden, kleine ruimtes, geen stromend water, amper toekomstperspectief en de armoede in combinatie met de gastvrijheid en de inteligentie van sommige mensen die we hebben gesproken, laat je wel inzien dat wij het verschrikkelijk goed hebben in Nederland.

Na Namchi kwam Ravangla, een vrij afgelegen plaatsje waar na 8uur de politie iedereen verplicht naar binnen te gaan en de winkels te sluiten. We hebben hier een boedhistische tempel met 40 meter hoge buddha standbeeld bezocht, maar vooral genoten van de rust en uitzichten. Onze dag bestond voornamelijk uit lezen en eten.

Vervolgens zijn we naar Pelling vertrokken, waar we al snel tegen Rona aanliepen, een Israelische dame die we vlak voor ons vertrek vanuit Kolkata tegen het lijf waren gelopen. Ze bleek in Pelling neergestreken te zijn samen met Teoh, een Maleisische jonge man die al anderhalf jaar op reis was. Samen met Sivan en een depressieve dikke duitse vrouw hebben we een soort groep gevormd. De eerste dag zijn we naar een belangrijke 'gompa' geweest op de top van een berg en hebben we de ruines van de voormalig hoofdstad van Sikkim bezicht, met voor onderweg cake van de lokale bakkerij. Ze hadden in de Lonely Planet wel even mogen zeggen dat die dingen echt niet te harden zijn, maar de opbrengst gaat naar de lokale school, dus karma +1. We zijn nog even gaan zitten met de Nieuw-Zeelandse man die we op de weg naar Pelling hebben ontmoet en hebben met een de groep gedineerd, die aangevuld werd door de NewZealander en nog een britse zuipschuit.

De dag erna was wederom een uitrust, eet, lees en wacht op warm water dag, maar door ons bonte gezelschap plezier gehad met kaarten en grappen. Samen hebben we het plan gemaakt om de volgende dag naar het Catch-a-Perry lake (foenetisch) te lopen. Een tocht die veel mooier was dan ik had durven hopen. De Duitserin bleek de volgende ochten ook mee te gaan, arm wicht, een beetje zelfkennis doet niemand kwaad. Het begon met de extreme afdaling de bossen in, met als hoogtepunten de pauze met gratis Chai van een lokale vrouw met dochter en een enorme hangbrug over een woeste rivier. De Duitserin had dit al nauwelijks overleefd en zag al blauw toen we na het dal weer bovenkwamen. Gelukkig voor haar was het hierna alleen nog maar 12 kilometen over de geharde weg, maar het kon niet baten, ze heeft opgegeven en ik heb zelden iemand zo blij in India in een voertuig zien stappen. De rest was al vooruit gelopen en nadat Sivan en ik haar in een auto hebben gekregen was de laatse 5 kilometer een eitje. Ik heb niks tegen een kritische noot hier en daar of een narcistisch grapje af en toe, maar deze Duitse 'Hel-di' was een depressief, narcistisch en naar persoon. Zo, ik heb het gezegd Daniel!

De plek waar we die nacht geslapen hebben was perfect sereen en het meer een van de meest rustgevende plekken die ik ooit gezien heb, het is heilig voor zowel de boedhisten en de sikkimese monikken en helder met enorme vissen. Die avond hebben we gedineerd met een lokaal gezin en thee gedronken met boedhistische monniken, een zeer geslaagde dag.

De drie dagen erna bestonden vooral uit reizen, lezen en gezelligheid. Van het meer terug naar Pelling, de dag erna door naar Silliguri om de ag door te brengen in restaurants wachtend op onze nachttrein naar Kolkata. Door slechte verbindingen ben je nou eenmaal soms gedoemd tot het lange wachten op treinen, jeeps en eigenlijk bijna alles wat normaal kort duurt.

Ik vond het erg leuk om met Daniel te reizen, het laat me inzien dat reizen alleen en samen met iemand anders totaal anders is. Weer een zak met avondturen om over te vertellen en nu kan ik ook in Nederland tegen iemand zeggen; weet je nog toen en toen in India? Haha!

Ik vertrek vanavond naar het NoorOosten, het meest onbekende en unspoild deel van India, het is nog een beetje onduidelijk welke staten ik een permit voor nodig heb, maar dat vind ik daar wel uit. Meer dan ooit ben ik weer klaar om op avontuur te gaan naar het onbekende.

Tot snel, of minder snel, Inshallah!

Ps. Daniawad voor het lezen wederom, volgens mij ben ik mezelf een beetje te buiten gegaan dit keer. Veel te vertellen und so.