laatste russische avonturen

Mijn reis door het westen van Rusland is ten einde gekomen. Op het moment van schrijven, ben ik er overigens nog wel, op het vliegveld 'Domodedovo' om precies te zijn. Nu mijn trip ten einde loopt begint alles een beetje op zijn plaats te vallen, dingen die ik heb geleerd, me bij zullen blijven en dingen die ik nu niet weet, maar later nog een rol kunnen gaan spelen. Het is voor jezelf moeilijk te vergelijken hoeveel je precies door zo'n reis veranderd. Rusland was hard, bij tijde eenzaam en confronterend; er zijn veel trieste verhalen hier. Maar toch blijven de positieve dingen me het meest bij, de oneindige gastvrijheid, het medeleven mbt de vliegtuigramp en hoe russen zich openen als je ze accepteren in hun persoonlijke kring. Het waren een hectische laatste 10/11 dagen met van alles wat. Lees hier de avonturen, geschreven in de avonduren, van kameraad Lisse Robertovitch van Vlietitch.

Nadat ik mijn vorige blog aan het strand geschreven had en hem in een cafe'tje de lucht in heb kunnen zenden, bleek dat mijn eerst ervaring met alleen liften in Rusland al noodzakelijk was. De ene bus die nog naar andreevskoe ging, was al lang vertrokken. Na aarzelend mijn duim een eerste keer omhoog gedaan te hebben en ik al een taxi moest wegwuiven, stopte mijn eerste lift al binnen 5 minuten! Toen mijn tweede lift me eigenlijk direct daarna mee nam en zijn autootje ook nog de bush bush in reed om me letterlijk voor de deur neer te zetten, zat ik op rozen. Zo wil ik Rusland beleven! Niet alleen zijn de mensen erg geinteresseerd, het is een uitstekende manier om mijn russisch te oefenen, je hebt de leukste gesprekken en krijgt te horen hoe de russen zelf over dingen denken.

Toen ik eenmaal terug was op 'ecovillage Blagodat', heb ik mijn boek uitgelezen en de volgende dag zelf eigenlijk niks noemenswaardig gedaan. Igor was in Moskou om zn kids en 2 nieuwe wwoofers te halen en kwam tegelijkertijd met zijn vrouw in de avond terug. Na de euforie van de hereniging en kennismaking met een all into nature en yoga franse vrouw en oostenrijks broekie van 18 (die geen idee waar die beland was), mocht ik ze mijn nederig stulpje laten zien waar ze gingen slapen. Ik was zelf heel blij dat ik besloten had de volgende dag te vetrekken, want om mijn private space te delen met 2 anderen en daarnaast ook nog de twee kinderen en zijn vrouw constant om me heen te hebben, was me echt teveel van het goede. Na een nacht vol stinksokken lucht en een ontbijt van wederom hetzelfde, kreeg ik bij mijn afscheid nog wel een zelfgestookte fles wodka, gemaakt door zijn moeder, mee.

Ik had een slaapplek in Moskou geregeld en als plan om op de terugweg langs Sergiev Posad te gaan, een andere stad die erg de moeite waard scheen te zijn. Prachtige stad overigens, maar vond het liften er naar toe leuker dan de stad zelf. Het ding met de 'gouden ring' steden is dat als je er 1 hebt gezien, je het eigenlijk wel gezien hebt. Igor had dan ook al gezegd: 'als je niet streng gelovig bent, kun je er makkelijk maar een dagje heen. Zo gezegd zo gedaan en inderdaad, na 2uur was ik het eigenlijk al zat. Was nog even bang dat ik mijn spullen kwijt was, aangezien ik ze aan een vrij louche bagage opslag officier had toevertrouwd, maar ik kreeg zelfs mijn teveel betaalde geld terug! In Sergiev bleek een bus naar Moskou maar 2 euro te kosten dus ik ben de laatste km'ers met de bus gegaan. (Met als grootste opstakel de eeuwige files rond Moskou, wat een gekkenhuis)
Toen ik veel eerder dan verwacht bij Lyosha aangekomen was, bleek het een echte anti-Rusland, politiek actieve reiziger, die vooral een liefde had voor Iran en.. Amerika (een rus?!). We zijn bloemen gaan leggen bij de maleisische ambassade en waren net te laat om in het condoleance boek te kunnen schrijven. Na een stevige wandeling met het een en ander aan historische feitjes en veel gesprekken over wereldissues, kwamen we bij een tentje waar volgens hem geld werd ingezameld voor de separatisten in Oekraine. Verder verdedigde hij Israel heel sterk en was fel anti Putin, ik hoop dat het hem goed gaat en dat hij niet al te veel problemen krijgt. In het ambassade boek schrijven: 'dit is onze schuld, de regering zal boeten etcetera' wordt over het algemeen hier niet erg gewaardeerd. Later zijn we nog wat gaan eten en drinken met een journaliste die hij kende, wat opnieuw een furieus gesprek was over politiek en persvrijheid. Hij kikte volledig op haar af toen ze vertelde dat ze alleen maar naar Spanje wilde reizen. Het is een sterke persoonlijkheid, ik denk alleen dat hij wat meer open moet staan voor andere overtuigingen.

De volgende dag zij FIETS geleent en door twee van de vele parken gesjeesd, heb nog een tijdje staan kletsen met een meisje dat Afrikaans studeerde en dus later op de avond de ambassade bezocht om in het condoleance boek te krabbelen, best imposant zo'n ambassade. Er waren er daar wel meer, vooral de Noord-Koreaanse en Chinese waren erg groot, volgens hem was de Duitse net een gevangenis als gevolg van de koude oorlog, toen de ambassade nog extreem goed beveiligd moest worden. Omdat hij tot laat weg was en ik de volgende ochtend vroeg op moest, heb ik hem maar een briefje achtergelaten. En toen was het tijd om naar Sint-Petersburg te liften!

Want dat heb ik gedaan, in plaats van een week langer bij Igor aan zijn strohuis te bouwen, wilde ik avontuur en toch nog die andere grote stad in Rusland zien, waar ik al zoveel over gehoord had. De heenweg ging alles behalve gesmeerd. Na al ruim anderhalfuur op een eerste lift hebben moeten wachten die me vervolgens tot net buiten Moskou afzette, duurde het vervolgens nog bijna 2uur voordat ik mijn eerste lift kreeg. Een Armeen, en niet zomaar een, hij praatte alleen maar over zijn criminele zaken en seks.. Hij noemde me al snel 'mijn broer' en bleef maar herhalen 'Bot kak', wat zoiets als 'zo zit het' betekent. Zijn rijstijl was even gevaarlijk als efficiënt en heb me kostelijk vermaakt. Hij had me al uitgenodigd bij hem thuis, maar heb na 200km voorgoed afscheid van hem genomen.

Nadat ik weer anderhalfuur bij een verlaten pompstation naar auto's heb lopen zwaaien, stopte er eindelijk een auto. Er zat een man met zijn dochter in, ik was al snel ingestapt en we vertrokken, maar toen ik naar het meisje keek, had ze allemaal littekens op haar wangen.. Ze speelde met een schildpad (die bleek te leven) alsof het een pop was en die vader zag eruit als.. najaa.. gewoon echt eng. Ik voelde me niet op mijn gemak en was zelfs blij toen ik er weer werd uitgegooid, al stond ik weer langs de weg met nu ook nog spetterregen. Het was al bijna 4uur en ik was nog niet eens halverwege.

Na regen komt zonneschijn en hulp is daar als je aan het eind van je latijn bent. Er stopte een autovervoer truck! Ik dacht eerst dat hij niet voor mij gestopt was, omdat ie vrij ver weg van me stond, maar toen ik dichterbij kwam wenkte de goedzakkerige man van rond de 50 me en zei hij dat hij naar Sint-Petersburg reed. Halleluja. Al arriveerden we uiteindelijk pas om half 3 s'nachts, het was een van mijn hoogtepunten in Rusland. Hij bleef maar verhalen vertellen en documenten zien, trakteerden me op eten in zijn favo restaurant en we dronken thee met snacks bij een typisch wegcafetje met roken theepotten en de geur van brandend hout overal. Hoogtepunt was toen we wegreden bij het restaurant met een ondergaande zon, zakkende in een enorm meer mijn chauffeur zei in het russisch: 'wat hebben we toch een leven'. Dit moment van 2 mensen die precies hetzelfde denken, hij die dit in het russisch uitdrukt en ik die het kan verstaan, was bijna magisch te noemen. Na mij helemaal naar het centrum gebracht te hebben en aan 2 koffiedames toevertrouwd te zijn, hebben we afscheid genomen.

Ik moest helaas nog een uurtje of 3 wachten voordat mijn host wakker werd en op zijn telefoon keek, wat eigenlijk nog steeds best vroeg was, ik zou zelf in de zomer niet zo snel om half 6 opstaan. Hij bleek vrijwel in het centrum van petersburg te wonen en bij aankomst werd bij ontmoeting van 1 van de 4 huisgenoten (2 kamer appartement, vergeet dat niet) werd de toon al gezet, hij leek wel een toekan met zijn haren die van groen naar blauw naar paars gingen. Toen vervolgens bleek dat er ook nog een lesbisch stel in het huis woonde, waarvan een van de twee vloeiend Nederlands kon en er nog 2 mensen op bezoek waren, was de gekte compleet, het was de voorbode voor een allerminst saaie week. Al gold die niet voor mijn host, die mij vrijwel geen aandacht schonk en vooral bezig was met werken achter zijn laptop, of aan het proberen was zich daartoe te zetten. Veel verder dan wat gesprekjes en boodschappen doen, kwam het niet.

Na een dag uitgerust te hebben en genoten van internet, een douche en slaap, ben ik een tour door petersburg gaan volgen, zo een die er ook in Moskou was, gebaseerd op fooien. Ik wist helemaal niet dat Petersburg op Nederland is gebaseerd en die peter de grote in NL heeft gestudeerd undercover. Het gaf een goed beeld van de stad en heb in de avond nog wat gedronken met wat mensen die ik toevallig later nog tegenkwam en ook met die tour meewaren.

Op zondag heb ik 2 jongens ontmoet die met mij Russisch studeren en een taalcursus doen. Nadat er 1 ondanks zin toezegging om bier te drinken om 4uur voor pampus lag, hebben we alsnog wat gedronken met een jongen die in Utrecht studeert en ook aan die cursus meedoet. Nadat we gegeten hadden met nog 2 andere cursisten ben ik er tussenuit geknepen, op naar de Navy Day festiviteiten! Ver-schri-ke-lijk, een soort smartlappenfestival, maar dan met allemaal ruzie zoekende dronken agressieve russen die in het leger of de marine hebben gediend. Er was op het centrale plein een podium met honky tonky muziek, ik had het na een kwartier al wel weer gezien. Terug naar huis. Het kwam voor mij als geroepen dat de meiden (3 die bij ons wonen nog 2 anderen) uit wilden gaan, mijn zelfgestookte wodka kwam van pas. Ze bleken allemaal uit dezelfde stad te komen en daarna uitgevolgen te zijn. Een studeerde er in Den Haag bijvoorbeeld, 2 wonen in petersburg en dan waren er de zusjes waarvan een nog thuis en de ander in moskou woonde. Het werd een avond vol opnieuw politieke vraagstukken, veel lachen, karaoke en alles wat het nachtleven in PB te bieden heeft. (Dat is inclusief kebab, wat volgens mij de wereld overneemt) rond half 7 lagen we in bed, op onze kamer sliepen op het moment 7 mensen.

Uitslapen en naar het strand was het motto van de volgende dag. We zijn naar de finse baai geweest en hebben daar prachtige natuur gezien en heerlijk gezwommen. Een van de dames vertelde dat haar oudere huisgenoot de nacht ervoor dronken was en een pistool op haar had gericht, toen hij haar herkent had, deed ie hem weer omlaag. Nogal een dingetje, in je eigen huis met een pistool geconfronteerd te worden. Mijn laatste dag in PB ben ik met Hend, een dame die ook op de tour was, naar het/de Hermitage geweest, het een na grootste museum ter wereld. Echt prachtig, maar na 2uur in de rij te hebben gestaan in de hete zon en met weinig slaap zo aan het eind van mijn reis, was het niet echt mijn ding. En het is HUGE, echt van alles hebben ze er, maar ik denk dat je er zelf maar een keer heen moet. ;)

Het was tijd om weer naar Moskou terug te gaan, afscheid te nemen en mijn duim weer omhoog te gooien. Gelukkig ging de terugweg zoals ik vuurig gehoopt had, bijna in een keer en ik was om 6uur in Moskou. Ga nooit langs de weg staan met je duim omhoog, gewoon bij pompstations etcetera en vragen of je mee mag. Het is alleen wel zo dat mijn liften op de heenweg vele malen spannender, interessanter en leuker waren. Je kan niet alles hebben. We zagen nog een bosbrand en op een stop bij een cafe, bleken er kooien van 4 bij 5 te staan met daarin; een wolf, een linx, een beer, nog een beer, een hert. Verschrikkelijk schrijdend, al leek de beer wel te genieten was zijn bad en wasbeurt met de tuinslang, de wolf leek helemaal gek te worden en de linx lag te chillen. Die avond ben ik op eigen kracht zonder aanwijzingen naar het huis van mijn roemeense host geraakt, die modelscout is en samenwoont met een engelse engelsleraar. Wat een volwassen broekies, om het maar zo te zeggen. Het feit dat ik als avondeten spaghetti met mayo en worst kreeg, zei al veel over hun levensstijl. Op weg naar de supermarkt groette hij zijn buurvrouw, ze bleek een prostituee te zijn. Mijn laatste dag heb ik doorgebracht met mensen die ik via couchsurfing heb ontmoet en in de avond ben ik voor ik na het vliegveld moest, nog naar een borrel geweest. Gezellig, maar ik was klaar om naar huis te gaan.

Zo dit was het dan, mijn vliegtuig vertrekt over een uurtje en dan verlaat ik Rusland. Het was een leerzame reis en ik ben blij om naar huis te gaan. Ik kan nog moeilijk bevatten dat ik een maand hier heb doorgebracht. Ik kom terug, al weet ik nog niet hoe en wanneer. Ik ga genieten van Nederland met al zijn gemakken en voordelen, als ik iets deze reis heb geleerd, is hoe goed wij het hebben. In India was dat al, maar dat was zo'n andere wereld. Hier merk je dat in NL alles een stuk gelijker is, de staat echt goed voor je zorgt en er een andere sfeer hangt. Het heeft echt wat, hoe Rusland geregeld is, maar ik ben heel blij dat ik in NL geboren heb en daar naar terug kan keren.

Bedankt voor het lezen en ik spreek jullie!